Ben sana komando olamazsın demedim/ crossfit

Isınmaya ip atlama ile başlıyorsun,
sonra mekikler,
Squatlar,

pushuplar ardı ardına geliyor,
Havlu düşmüyor elinden,
Wrahhhhhh wraheyyy bröhhhhhh owwww yeaaaaa gibi sesler, ağırlıkları fırlatarak atmalar,
kalbin yerinden çıkacakmış gibi iken nefes almakta zorlanıyorsun,
Deadliftler içimde birşeylerin öldüğü kesin,
squatlar sonrasında yere yığılma gereksiz bir mutluluk hali arada oksijensizlikten mide bulantısı, nabız birden yükseliyor sonra yavaş yavaş dünyaya geri dönüyorsun,
adaptasyon haftalar halinde gidiyor,
ertesi gün et kesiği denen hadiseyi yaşıyorsun, ağrı kesici falan hikaye, çıkışta gayet alyanak haller, 6 ay sonra kesin orduya girebilirim diyorsun halat tırmanmalar falan var.

böyle insanlıktan çıkıyorsun anlayacağın, ama klasik fitnesstan farklı olması, öyle salonda aynadır, koşu bandıdır olmaması güzel, kendine bakıp harcayacak vaktin yok, eğitmenler tepende dolayısıyla acı yok rocky deyip kendini motive ediyorsun.
kısaca "vücudum enstrümanım"diyebilirsin bu disiplinde. ha birde ağrıdan zorlanmadan dolayı güzel küfür ediyorsun, bağırıyorsun. yeni başladığımda kendimi patates gibi hissediyordum hacılar, böyle iş çıkışı sonrasında kalan enerji kırıntını harca ve sonrasında derin uyu evet uykusuzluğa birebir, bebek gibi uyuyorsun, oh mis.

Adaptasyonu bitirip (4hafta)toplu çalışmaya başladığın ilk gün tüm grup hareketleri bitiriyor, sen tamamlayana kadar bekliyor... Bırakamıyorsun, herkes destek, gruptasın acı yok coco, dont give up haller, dilin dışarıda sıkıyorum kendimi, ciğerlerim patlayacak, geriye sayıyor herkes, acıdan ağlayacağım, 3 hoca 8 üye bekliyor, son 3,2,1nasıl atığımı bilmiyorum yere yığılıyorum, alkış, kıyamet, atp kalmadı beynimde, nefes alırken salaklaşıyorum, örtmen bacakları havaya kaldırmış tebrik ediyorlar, sırtımı dönüp uyumak istiyorum. Mutluyum, yorgunum, değişikim.

İyi hoş gitti sonra dizimde sıvı birikti, ara verdim, zor ama şahane, yurtdışından kardeşler geliyor, herkes roma tanrısı, gözlerim Bayram ediyor oğlum;)))))